MARTIN

De Stentor nomineerde in het kader van de Boekenweek 9 verhalen waaronder ook mijn verhaal: Martin. Het verhaal mocht maximaal 250 woorden tellen en moest gaan over het Boekenweek thema: ‘VRIENDSCHAP EN ANDERE ONGEMAKKEN’. Zaterdag 24 maart wordt de Boekenweek in Deventer afgesloten in de Lebuïnuskerk. In ieder geval won ik al een duo toegangskaart voor het feest waarbij o.a. Kees van Kooten, Nico Dijkshoorn en Joost Zwagerman aanwezig zijn. Ook kreeg ik het boek: “Schakel in de samenleving” (125 jaar Deventer Dagblad), dus het kan al niet meer kapot, dacht ik. Maar op die feestavond werd er helemaal geen enkele aandacht meer besteed aan de verhalenwedstrijd. Ik dacht tenminste nog een foto te kunnen maken van de eerste prijs winnares, maar er was niemand van de organisatie die me er iets over kon vertellen. Zoek maar een plekje en dat was het. Gelukkig traden bovengenoemden op, maar de anderen waren moeilijk te volgen door de nagalm in de grote kerk. Ik ben voor 22.00 uur al weer naar huis gegaan, maar maakte nog wel wat foto’s, klik hier.

Overigens werd Pauline Teunis eerste met 33% van de stemmen op haar verhaal “Eenzaamheid”, las ik in de krant. Van harte gefeliciteerd Pauline! Zelf werd ik dus 2e met 26% van de stemmen. Samen dus 59%. Dat is voorwaar een aardig resultaat voor de overige 7 deelnemers bleef dus 41% over om te verdelen.

Iedereen hartelijk dank voor de stem op mijn verhaal:

Martin

Nee, de kunstacademie had hij niet mogen bezoeken, evenmin als ik. Maar schilderen deden we allebei, een levenlang al. Het klikte tijdens het interview dat ik hem afnam voor een plaatselijke omroep. “Zullen we samen schilderen om van elkaar te leren”, vroeg hij.

Een stoeltjeslift werd aangelegd in de aanleunwoning, zodat ook hij op zolder kon komen, waar hij het atelier zou maken. Het kwam er nooit van, zijn maagkanker was zo ernstig dat hij werd opgenomen.

In het ziekenhuis vroeg ik hem om advies voor mijn eerste “krijtschilderijtje”. Zijn ogen lichtten op. Hij kon weer iets voor iemand betekenen.

Terug in zijn aanleunwoning kwam hij niet. Maar in het verzorgingshuis is het er toch van gekomen. Eettafel uitgeschoven, schilderspulletjes klaargelegd en regelmatig samen geschilderd. Maar vooral veel met elkaar gesproken en geluisterd. Hij leefde op, oversteeg zijn kanker, maakte de prachtigste schilderijen, zijn gang werd een expositie. Zelfs kwam hij soms weer naar de schildersclub die hij had opgezet op 80 jarige leeftijd.

Zijn hele leven kwam voorbij, hij vertelde alles, ook de intieme dingen. Zijn dochter was verwonderd. Wat een openheid, wat een creativiteit. 4 jaar duurde onze vriendschap. Toen werd er bij mij een agressieve kanker geconstateerd. Vlak voor mijn operatie werd ook hij weer opgenomen. Ik ben afscheid gaan nemen. Hij overleed, terwijl ik op de operatietafel lag. Zijn begrafenis kon ik niet bijwonen.

Maar in mijn hart leeft hij voort, Martin, mijn 40 jaar oudere vriend.

Benne Solinger

De Stentor besteedde dinsdag 20-03-2012 twee pagina’s aan deze wedstrijd. Mijn verhaal staat in de rechter benedenhoek van de Stentor, maar je kunt het ook onder de foto lezen: Voor het verslag van de afsluitavond in de Stentor, klik hier

Comments are closed.