OPEN HART 2 (juli column Benne Solinger)

Daar lig ik dan in het ziekenhuis te wachten op een open hart operatie. De vorige Lichtstralen, die ik schreef vanuit het Deventer ziekenhuis, eindigt met de zin: “Zet je hart open voor God, ontvang Zijn rust, juist ook als het van binnen stormt… Ik lees Psalm 23: “De Heer is mijn Herder”, ik open mijn hart ervoor en hoor Zijn stem en vrees nu zelfs geen open hart operatie meer.”

Wat ben ik blij dat ik die rust en dat vertrouwen kreeg van mijn hemelse Vader. Want tijdens de operatie ging er veel mis door menselijke fouten. Dr. R. Boon vertelde me later dat hij geen rekening gehouden had met bepaalde bloedverdunners die ik vooraf moest slikken. 2 uur nadat de operatie was geslaagd, schrokken de chirurgen, het was vrijdagavond 20 uur. Er was een interne bloeding ontstaan.

Van alles werd er gedaan om het bloeden te stoppen. Dat leek te lukken. Om middernacht leek alles onder controle. Maar op zaterdagmorgen was het weer mis. Er was een harttamponade ontstaan. 1 ½ liter vocht en bloed zat in mijn hartzakje. Ondertussen was dat gaan stollen door alle toegediende stollingsmiddelen. Mijn hart kwam tot stilstand en ook mijn longen lagen stil. Met spoed werd ik weer geopereerd. De tweede open hart operatie, de tweede volledige narcose, 8 minuten reanimatie, alle bloedstollingen weghalen uit hartzakje en longen..

Mijn hart begon weer te kloppen. Maar hoe zou ik hier uit komen?

Het is goed gegaan, door trouwe liefdevolle handen van dr. H.T.Sie. Maar ik weet zeker, dat de goede God die handen stuurde. Dat de Here God erbij was. Ik ben er van overtuigd dat er geen enkele behandeling zonder Zijn hulp kan. Hij weet precies wat er nodig is. Ik merkte dat ook toen ik op het punt stond het Zwolse ziekenhuis te verlaten om naar huis te gaan. Ik voelde me absoluut ernstig ziek, maar moest toch naar huis. Ook al viel ik bijna flauw. Mijn bloeddruk, 92/42, was geen reden om te blijven. Een jonge vrouw van de catering sprong voor mij in de bres en maakte stampij. Mijn bloeddruk was ondertussen 72/42. Ik mocht blijven, ook na een tweede ontslagpoging. Wel werd ik met een op hol geslagen hart teruggebracht naar het Deventer ziekenhuis. Daar werd ik nog 1 ½ week verpleegd voor boezem fibrillatie… Ik moet denken aan dit mooie lied:
Abba, Vader, U alleen, Abba, Vader, laat mij zijn
U behoor ik toe. slechts van U alleen,
U alleen doorgrondt mijn hart, Dat mijn wil voor eeuwig zij
U behoort het toe. d’Uwe en anders geen.
Laat mijn hart steeds vurig zijn, laat mijn hart nooit koud zijn, Heer.
U laat nooit alleen. laat mij nimmer gaan.
Abba, Vader, U alleen, Abba, Vader, laat mij zijn
U behoor ik toe. slechts van U alleen.

Zelf schreef ik het zo: “De Heer is mijn Herder. Hij begeleidde mij op momenten van leven en dood. Hij gaf mij nieuw leven en zegende de handen van de artsen. Hij stuurde mensen met een liefdevol hart op de juiste momenten. Zijn naam zal ik altijd blijven prijzen…..” en er moest natuurlijk een kunstuiting bij:Hartelijke groeten, Benne Solinger

Reageren kan natuurlijk door hier te klikken om een e-mail te sturen