26ste jaar MAART COLUMN, Benne Solinger

Sinds er in 2003 bij mij een agressieve prostaatkanker werd geconstateerd ben ik eerst bestraald en de bestraling sloeg aan. Vijf jaar later bleek de kanker echter toch uit te zaaien, “Helaas Benne, het is ongeneeslijk, maar we starten met hormonen die de kanker kunnen remmen”, zei de specialist. Ik slikte ze ruim 8 jaar… Sinds november 2016 leef ik met pijn, de kanker was door de hormonen heen gebroken, zo bleek. Mijn linker nier werd geblokkeerd en stierf voor een groot gedeelte af.
Er werd een stent tussen nier en blaas geplaatst… Nee, voorwaar geen pretje….

Maar mijn zeer meelevende huisarts hoopte dat er misschien toch nog meer mogelijkheden zouden zijn en vroeg een second opinion aan in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Na een scan bleek de kanker zover te zijn uitgezaaid dat ze daar “echt niets meer voor me konden doen … maar we schrijven je nog wel hormooninjecties voor. Eens in de 3 maanden een injectie, nee niet curatief (genezend) maar palliatief (zorgend) en dan moeten ze wel aanslaan natuurlijk”…. we gingen het proberen.

Zoals jullie weten ben ik een gelovig mens, ik zeg dus alles in gebed tegen mijn hemelse Vader, de Schepper. Ik vertel Hem niet alleen alles, ik zeg Hem ook hoe ik over dingen denk en ik dank Hem voor alles wat Hij geeft. Ondertussen heeft Hij mij geleerd om te accepteren hoe de dingen in het leven ook gaan en heb er vrede mee. Ik bad dus ook voor zegen over de injectie(s), niet één keer maar veel vaker… net zoals ik dat ooit voor iedere bestraling deed maar voegde er altijd aan toe: “Uw wil geschiede in hemel en op aarde….”

Verder deel ik mijn zorgen, maar ook de mooie dingen, met anderen. Misschien niet zo gebruikelijk maar wel belangrijk vind ik. Want: ‘alleen is maar zo alleen’ en anderen kunnen met je meedenken, voor je bidden (ook als je het zelf moeilijk vindt) en met je meeleven. Daarvoor zijn mensen toch ook op aarde.

En nu 3 maanden later, bij de 2e injectie kreeg ik dus weer te horen: “de eerste injectie, is aangeslagen, je kankerwaarden zijn teruggelopen van bijna 30 naar 0,5.” De stent is zelfs verwijderd….

Je kunt begrijpen dat ik dit ervaar als een GEWELDIGE zegen. Het lijkt zo gewoon dat er veel medische mogelijkheden zijn.. Maar als je erover nadenkt en rondkijkt in de wereld, is het helemaal niet zo normaal. Wat is het dan prachtig dat het hier wel kan. En wat een voorrecht dat er bij mij nu al voor de derde keer een kuur aanslaat… en wat is het geweldig dat er in je leven mensen tegenkomt die zich extra voor je inspannen, die echt proberen er voor je te zijn, die vriendelijk zijn en met je meeleven, die naar nieuwe mogelijkheden voor je zoeken… ook dat ervaar ik als zegen van God. (van mijn vriend Heere Smit kreeg ik deze link toegezonden, klik hier het zeer toepasselijke en mooi gezongen “Count your blessings”)

Nee, echt goed voel ik me (nog) niet en ook vreselijk moe, maar ik heb ook mogen ervaren dat bij heftige pijn, de liefde van God zo in je hart kan komen, dat het de pijn overtreft. Dat je (ook met veel pijn) blij kunt liggen te zijn en voor anderen kunt bidden en God kunt danken. Dat had ik altijd wel geschreven en gezegd, maar het gebeurde nu ook echt…. En dat gun ik echt IEDEREEN…

Hartelijke groeten, Benne Solinger