Column: dit moest me van het hart

Als ik nadenk over deze maatschappij, dan breekt mijn hart regelmatig. Neem nu bijvoorbeeld dit: Sinds november 2007 is een ‘verbod’ op geweld in de zorg voor een kind opgenomen in het Burgerlijk Wetboek. Dat klinkt goed en terecht, maar reikt verder dan geweld alleen. Overheidsbemoeienis achter de voordeur want ouders mogen vanaf dan ook geen opvoedende tik meer geven. Een tik zou angst opleveren voor het kind. En als die tik toch wordt gegeven, kan het kind de ouders aangeven voor geweld.

Maar wat moet je als ouders met een kind dat onwillig is of niet wil luisteren. Ouders kunnen hun kind ‘ik-boodschappen’ geven (“ik word er zo verdrietig van als jij zo doet”; “je beledigt mij steeds en wil nooit naar mij luisteren, dat maakt me wanhopig”..) en hopen dat het kind daar gevoelig voor is.. of bij aanhoudend slecht gedrag een opvoedend gesprek met het kind proberen te voeren. Maar wat als het kind gewoon wegloopt, begint te schelden of met dingen te smijten. Ouders kunnen hun kind loslaten, ze hebben geen idee wat ze met die foute situatie aan moeten. Gevolg… aan kinderen wordt geen richting meer gegeven. Opvoeden is niet makkelijk en elk kind heeft liefde nodig, ook in de vorm van lichamelijke tederheid. Maar hoeveel ouders willen/kunnen tijd vrijmaken om regelmatig met hun kinderen te spreken of met hen te knuffelen.

Het valt me op dat er steeds meer mensen zijn die moeite hebben met regels. Ze zijn geen regels meer gewend. Of ze minachten gezag en gaan hun gang. Het wordt steeds zichtbaarder in de samenleving en daarmee werd oa ook de Corona pandemie gevoed.

Ze gaan de straat op om te protesteren tegen de regels (gelukkig nog steeds een recht in ons land). Alleen, op straat heeft de overheid: politie, boa’s, marechaussee en M.E. klaarstaan.

Je zou denken dat juist die mensen zijn opgeleid voor een goede begeleiding met vriendelijkheid en met hun mond. Maar… in hun handen zit een wapenstok.. en die gebruiken ze veelvuldig…. Wat een voorbeeld van deze overheidsdienaren. Ze slaan er soms hard op los… straks durft er niemand meer de straat op om te protesteren….

Het staat m.i. haaks op het beleid dat de overheid heeft tav ouders… en het kan alleen maar harder worden als we de beelden zien uit Hong Kong, Amerika of China…

En, nee ik bedoel zeker niet dat ook ouders er maar op los moeten slaan.. en ook niet dat (zoals vroeger bij ons op school) er geslagen mag worden met een lineaal. Als kind werd ik daar al woedend over en liet dat merken ook. Ik ben vaak de klas uitgestuurd omdat ik het slaan van een mede leerling onrechtvaardig vond en dat hardop liet merken. En, andersom, ook ik ben als vader wel eens erg kwaad geworden en heb geslagen.. FOUT FOUT FOUT… natuurlijk heb ik er later met het betreffende kind over gesproken en excuses aangeboden, maar het blijft fout als boosheid het wint van liefdevol opvoeden of een liefdevolle corrigerende tik…

Toch lijkt het er steeds meer op dat de overheid het voor zichzelf allemaal PRIMA vindt als er keihard met wapenstokken wordt geslagen. (Opvoedkundige tikken? Of razernij en opgekropte woede?) Ook boa’s krijgen binnenkort een proefproject met zo’n stok.. FOUT FOUT FOUT… VERKEERD VOORBEELD OVERHEID…

Wat een ingrepen doet de overheid achter de voordeur en wat een verschrikkelijk voorbeeld wordt er door hen zelf op straat gegeven…

Ik word daar boos en verdrietig van. Het klopt niet. Het maakt me in de war .. het voelt als oneerlijk.

In de Bijbel staat: ouders verbitter uw kinderen niet en kinderen wees uw ouders gehoorzaam.. een mooie gedachte om eens over na te denken, niet alleen voor thuis, maar ook voor de overheid… verbitter uw onderdanen niet en onderdanen wees de overheid gehoorzaam…

Met vriendelijke groet, Benne Solinger

Comments are closed.