DEVENTER DICHTERSCAFÉ LUIDT 2011 UIT

Met eigen gemaakte gedichten over het afgelopen jaar, Kerst en het komende jaar luidde het Deventer Dichterscafé het jaar 2011 uit. Dit alles onder het genot van Glühwein of chocolademelk, verzorgt door gastvrouw Corrie Folkersma van de Openbare Bibliotheek. Voor de dichters er erg in hadden was de eindtijd van 18.30 uur voorbijgevlogen en liep het tegen 19.00 uur. Het was dan ook een leerzame en enthousiaste bijeenkomst aan het einde van dit jaar. Ook de gedichten hadden allerlei vormen en invalshoeken, van luchtig tot uiterst serieus. Alle complimenten voor de initiatiefnemers. Het Dichterscafé blijkt in vruchtbare bodem gezaaid.
Het 10e Dichterscafé Deventer wordt gehouden in La Perla
datum : dinsdag 31 januari 2012 van 17.00 – 18.30 uur
plaats : de kelder van La Perla, Grote Poot 11-13
onderwerp : Vertalen poëzie

Jan van Laar maakte het volgende gedicht en droeg het voor:

Verschillen

Er waren eens twee vrouwen,
een rooie en een blauwe,
de rooie was verkouwen
en de blauwe had de hik.

Twee boeven moesten hangen,
een stoere en een bange,
de stoere werd gevangen,
maar de bange had geluk.

Er waren eens twee buren,
een vreemde en een zure,
de vreemde zat te gluren
tot de zure riep: kijk voor je!

Twee dominees uit Dalen,
een grijze en een kale:
de grijze wou garnalen,
hij wou een portie halen,
en die dan zelf betalen!
maar de kale wilde bier.

Ook dichtertjes verschillen,
maar drukke en zelfs stille
versieren met hun grillen
elke dag van twintig twaalf.

Benne Solinger las o.a. zijn Kerstgedicht voor dat hij maakte voor een Kerstsamenzangdienst die hij in de Plaskerk te Raalte presenteerde:

Kerst 2011

Wat was er gebeurd
als Jezus gewoon in Gods hemel bleef?
“Het Kerstkind was dan niet gekomen!”

Wat was er gebeurd
als GOD geen volmaakte LIEFDE zou zijn?
“We waren niet opnieuw door Hem aangenomen!”

Wat was er gebeurd
zonder het grootse Kerstfeest?
“Geen Paasfeest en ook geen Hemelvaart!”

Wat was er gebeurd
zonder het Pinksterfeest?
“Geen Geest van Gods liefde in harten!”

Wat was er gebeurd
zonder Jezus liefdewerk?
“Geen weg naar God voor ons open!”

Máár… Jezus, die kwam,
liet ons zien wie God is,
wil al onze schulden vergeven!

“Werp lasten op Mij,
laat ze liggen bij Mij,
krijg daardoor weer rust in je leven!”
zei Hij.

Vier daarom Kerstfeest
met Heer Jezus erbij,
God dankend voor al zijn genade!

Herman Posthumus droeg het gedicht SPOORLOOS voor:

Ik had graag SPOORLOOS willen leven
zodat het water achter mij
zich Bijbels sloot, de lucht rondom
de strepen wiste en het licht
niet dimde of schaduw wierp opzij.

Ik had mijn voetstap graag verborgen
en naadloos met het zand vermengd,
de geur verdoofd en lichaamswarmte
laten verwaaien in de wind,
mijn stem tot fluistering verengd.

Het liefste had ik meegemaakt
dat ik hoorde `Ja, eens was hij hier,
een enkeling herinnert nog,
maar het is te lang geleden, bewijs
ontbreekt en niets staat op papier`.

Maar ik wet dat één er is die weet,
en aan den lijve heeft ervaren
dat ook de lichtste toets naspeurbaar
blijft en aan te wijzen valt
tot in lengte van haar jaren.

Sorry Herman, je zal niet worden vergeten, je gedicht staat nu op internet, het was te mooi om het niet te vermelden!

Ook Wim van den Hoonaard liet zich niet onbetuigd, hij schreef:

Kerst-mis(s)

Ik had je graag nog willen zeggen
terwijl jij ‘t wist dit uit te leggen
dat het leven zweven is
als het leven geven is

maar wat jammer

dat je langsliep
toen ik langsliep.

Wim van den Hoonaard,
15 december 2011
Deventer.
Wim licht toe: dit zijn een paar zinnen uit eerdere ‘gedichten’ die ik vervolgens gebruikte voor dit ‘gedicht’.

en

Compensatie

Denkend dat
een sleur hem
slecht verlicht
doet hij een deur
achter zich

dicht

(ook in de vrouwelijke vorm te gebruiken).

(na commentaar van mede-dichters:
het kan ook worden):

laat hij een deur
achter zich

open

of:

doet zij een deur
achter hem

dicht

(Wim, december 2011).

De uitleg van Wim: “ik schreef dus:denkend dat een sleur hem slecht verlicht, omdat de ‘dagelijkse sleur’ ook best wel bijzonder kan zijn en je als mens ook boven jezelf uit kan tillen.”

Tot slot van deze samenvatting het gedicht dat ik voordroeg tijdens het Dichterscafé november 2011. Na de bespreking heb ik het als afspraak veranderd in een haiku. Leerzaam het Deventer Dichterscafé.

Jij Raphaël

Daar zat jij,
solide met kippa,
hard werkend.
Een rots gelijk.
Slechts 1 klein verzoek en
de rots verplaatst zich,
vriendelijk, ingetogen.
Je begreep, voelde in
kwam in beweging
maakte ruimte
en straalde.
Mooi gebaar!
Ik legde uit
we spraken,
luisterden,
er ontstond een klik.
PRACHTIG,
menselijk,
zoals dat kan,
maar vaak niet gebeurt.
Toen je gedicht:
‘ik benne’,
Raphaël, ik dank jou
als pracht mens!
Een schepsel van God.

Voorstaande ‘Benne-gedicht’ werd meer betiteld als poëtisch proza… De ‘vertaling’ werd als volgt, na vele omzwervingen:

Jij Raphaël (haiku)

Werkend aan tafel
onbeweeglijk, anoniem
verplaatst tot een vriend.

november en december 2011