MIJN 1e SPOOKVERHAAL: SPOKENTOCHT LAAG ZUTHEM

‘Ik hoorde het groepje mensen van verre aankomen zo hard werd er gegild’ vertelt één van de spoken, net na de geslaagde Spokentocht in den Alerdinck, waaraan maar liefst 62 mensen van jong tot ouder, meeliepen, ondanks de regen. En de tocht was niet alleen nat, maar ook eng, want in dat bos liepen 36 spoken die de wandeling tot een spannende tocht maakten.Vlak voordat de wandelaars uit een donker Trefpunt, vol met spinnenwebben, spinnen en spoken, de afgesloten paardentrailer instapten, zat Benne Solinger in die donkere ruimte om iedere vertrekkende groep te waarschuwen… In totaal waarschuwde hij zo 9 keer een nieuwe groep, hij begon op de volgende manier: “Hier vlakbij, aan de Wetering, woont een oude man samen met zijn vrouw! Je kent ze waarschijnlijk niet, want ze leven erg op zichzelf en wat er in en rondom dat huis ook gebeurt, de politie geeft het nooit door aan de kranten. Geen journalist mag er achter komen wat er allemaal aan de hand is bij dat huis. Want als dat bekend zal worden, dan raakt het leven in Laag Zuthem en Heino er behoorlijk door in de war. Maar ik ben er per ongeluk achter gekomen en vind dat ik jullie moet waarschuwen.” Waarna hij vertelde wat hij de afgelopen week had gehoord.Op de vraag hoe ik het ervoer, antwoordde ik: “Ik heb nooit eerder een spookverhaal geschreven. Toen Harriëtte Knigge mij opbelde moest ik er aan wennen en haalde diverse boeken met spookverhalen in de bibliotheek. Eigenlijk zat daar niet echt iets bij. Maar mijn fantasie was geprikkeld en toen ben zelf maar gaan schrijven. Bij het voorlezen merkte ik al snel dat vier A4tjes lang was. Maar het was erg leuk te zien dat jongeren en ouderen aandachtig luisterden. Ik zag diverse strakker wordende gezichten en kwam per groep meer van mijn papier af. Het gegil van sommigen bij het verlaten van dit vertrek, waar bij de deur nog een lichtgevende spook begon te piepen en bewegen, gaf wel aan dat er een mooie spanning was opgebouwd. Het was voor mij nieuw, maar het was leuk, in mijn hoofd ben ik al aan een tweede spookverhaal begonnen, dat zal ook iets korter worden…” De reacties op mijn verhaal waren o.a “Dat was weer eens wat anders”, “wonen die oude mensen daar echt?” ‘Door het verhaal kwam je goed in de stemming’. Sommigen vonden dat het verhaal wel wat korter had gemogen. Maar over het algemeen waren de reacties positief. (foto Hans Kooijker)

Enkele andere opmerkingen die de evenementencommissie heeft gehoord: “ik heb het niet droog gehouden”, “halverwege de tocht moest ik tegen mijn man zeggen: ‘hé, niet zo hard in mijn hand knijpen!’”, en “het was echt gillen.”Kortom een geslaagde tocht waaraan heel veel mensen uit het mooie dorp Laag Zuthem meededen. Goed voor de saamhorigheid en het smaakt zeker naar meer, dus over twee jaar komt er zeker weer een vervolg.De spokentocht wordt eens in de twee jaar georganiseerd door de evenementencommissie van Laag Zuthem. Dit jaar bestaat die uit Laurens Doornweerd, Wilfred Eikelboom, Jolanda Dijkslag, Marloes Knol, Mirjam van der Vegte en Harriëtte Knigge. Ze hebben goed werk geleverd!

Bedankt, Benne Solinger

Wil je reageren? Of wil je ook een spookverhaal? Dat kan! Klik hier om een e-mail te sturen.

Comments are closed.