Slotartikel nav reacties op april/mei columns (Joep Zander)

De laatste maanden heb ik via de Lichtstralen nogal wat stof doen opwaaien. lees de columns, Lichtstralen april mei 2013

Het ging in die columns over onrecht, onbarmhartigheid en oneerlijkheid. Ik schreef oa dat deze verschrikkelijke dingen uit de samenleving moeten worden verbannen. Uit de reacties kon ik opmerken dat lezers het daar van harte mee eens zijn. Maar, zo schreven zij, er is wel meer dat uit deze samenleving gebannen zou moeten worden. Daar ben ik het geheel mee eens, maar in het kader van het onderwerp: “ een ouder die buiten zijn/haar schuld, door verkeerde wetgeving in een staat, een eigen kind nooit meer mag zien”, beperkte ik me in deze twee columns hier toe. De Lichtstralen maakten ook ‘oude’ pijn los. Opa’s en oma’s die verstoken blijven van hun kleinkinderen, volwassenen die pijn hebben bij het terugdenken aan slechte contacten met (een van hun) ouders, mensen die het zelf hebben meegemaakt.

Op diverse plaatsen lees je over Koning Salomo en zijn oordeel die hij velde over een kind dat moest worden toegewezen. Salomo luistert met zijn hart en schenkt het kind aan degene die liefde voor het kind laat zien. Als je dat omzet naar tegenwoordig, dan zou de rechter moeten luisteren naar wie de meeste liefde voor het kind tentoonspreidt. Degene die het kind opeist, hoeft niet perse degene te zijn die het meest van het kind houdt. Daar komt bij, dat als je het kind toewijst aan slechts 1 ouder en de ander geheel buitensluit, dat je in feite het kind ook opdeelt…. Iets om verder over na te denken….

Op 22 mei jl was Joep Zander(schrijver/pedagoog), naar aanleiding van wie ik de columns schreef, te zien in `Debat op 2`. Het programma stond in het kader van de jongens Ruben en Julian die door hun vader zijn vermoord. Het programma ging over vechtscheidingen en de mogelijkheden om gezinsdrama´s te kunnen voorkomen.

Wat mij o.a opviel was iets dat Joep zei over het niet naleven van de fundamentele grondrechten door organisaties als jeugdzorg. Helaas kreeg hij geen gelegenheid dit verder toe te lichten. Maar het raakt wel de kern. Het raakt ook de kern van wat ik in de Lichtstralen schrijf over echte eerlijkheid en barmhartigheid naar de diverse betrokkenen. Navraag bij Joep leverde het volgende antwoord op: “ Ik zei dat jeugdzorg eerst beter de basisregels kan naleven. Zoals wet en grondwet. Ik noemde het feit dat jeugdzorg, geheel tegen de regels in, vaak bij de rechter aanschuift (na en voor de zitting), terwijl ze partij is in een zaak. Officieel mag dit niet, maar het gebeurt wel op grote schaal. Dit maakt dat er geen verantwoorde checks and balances meer mogelijk zijn (en daar is nu juist de rechter voor, alles moet naar buiten en voor alle partijen controleerbaar zijn). Verder schrijft de grondwet openbaarheid van uitspraken voor. In het familierecht wordt dat door de rechterlijke macht samenspannig niet uitgevoerd. Daarmee onttrekt het recht zich aan controle en ondergraaft het de Trias Politica.”

Het lijkt mij buitengewoon belangrijk dat deze essentiële opmerkingen nog eens uitvoerig aan de orde zouden moeten komen in een radio/televisie programma.

Het leek erop in het programma “Debat op 2” dat Joep Zander maar liefst 20 jaar heeft moeten procederen. Maar dat is schromelijk overdreven ook dat heb ik hem nagevraagd. Hij vertelde: “ Ik ben 3 jaar in verweer geweest tegen de moeder van mijn kind en heb vervolgens nog 2 jaar geprocedeerd omdat ik het niet met de uitspraak eens was. Daarna nog 2 jaar tegen de staat. ..”.

Een andere reactie die ik binnenkreeg stelde dat het belang van het kind altijd voorop dient te staan, de lezer schreef: `Benne, als je dan schrijft over eerlijk en barmhartig luisteren, is het soms wél noodzakelijk een mening hierover te hebben. Het belang van een kind gaat boven het belang van man of vrouw, want man of vrouw zijn wél partij in de scheiding, maar een kind niet`. Ik ben het met deze schrijver eens, maar de reden dat ik dat niet schreef, is omdat ik niet kan overzien hoe de belangen van het kind echt voorop komen. Als een kind een tijd is weggehouden bij een van de ouders en in een rechtszaak de vraag krijgt voorgelegd voor wie hij of zij kiest, kan het soms ook zo zijn dat het kind is voorgeprogrammeerd en op zo´n stressvol moment niet echt zegt wat het echt denkt. Het lijkt er dan op dat alles voor het kind gedaan wordt, maar dat de context toch oneerlijk is en de belangen van het kind juist geschaad worden. Op navraag zegt Joep hierover: “Het belang van het kind is natuurlijk niet altijd hetzelfde als wat het kind zegt. ( ter vergelijking: “ ik wil een snoepje”) Als je goed luistert wil een kind altijd beide ouders. Als dat niet het geval is is er meestal sprake van een afwijking (ouderverstotingssyndroom) dat is niet stress; dat is een afwijking. Vergelijk met het stockholmsyndroom.” (het stockholmsyndroom is dat een gegijzelde sympathie opvat voor de gijzelnemers)

Een laatste punt dat iemand schreef: “Ik ben zelf gescheiden, kreeg in die tijd veel liefde en steun van mensen, weet dat het zaliger is te geven dan te ontvangen. Dezelfde schrijver noemde mijn opmerking dat God naar je zal luisteren en je leven veranderen: ‘ suggestief en niet aardig’ . Hij had de opmerking zo gelezen ‘dat mensen die het anders doen dan ik schrijf, of mensen die niet geloven, door mij als oppervlakkig en minder vroom worden gezien.” Ik moet zeggen dat dit wel een geheel verkeerde conclusie is die deze lezer trekt. Mijn pleidooi om God te vragen om wijsheid, inzicht en liefde in het hart, geldt voor alle mensen, inclusief mijzelf. Leren luisteren met je hart, is iets dat alle mensen te weinig beoefenen. Lees het verhaal van Salomo nog eens na. (1 Koningen 3: 16-28) Hij bad God om wijsheid en kreeg die. Dat is precies wat ik bedoelde aan te geven. Hoeveel mensen leven, kijken, luisteren niet ongelooflijk oppervlakkig, zonder zich echt in onderwerpen te verdiepen. De wereld zou er anders uitzien als mensen dat gaan proberen.

Met vriendelijke groeten Benne Solinger

Wil je reageren: Klik dan hier om een e-mail te sturen