25ste JAAR: JANUARICOLUMN Benne Solinger

Begin 2017, begin van mijn 25ste jaar waarin ik, als vrijwilliger, voor de Heino Koerier een maandelijkse column: Lichtstralen, schrijf over leven en geloven. Een niet zo sexy onderwerp. Maar wel een column die al jaren op hetzelfde plekje achterin de Heino Koerier staat. Tot op heden nog nooit aangekondigd in de Index, maar wel op een plekje waarvan veel lezers weten waar ze het kunnen vinden gezien alle reacties die ik er nog steeds op krijg.December 1992 verscheen de eerste Lichtstralen van mijn hand. Na de 100ste organiseerde ik op eigen gelegenheid een bijeenkomst. Eigenlijk wilde ik stoppen, maar wilde daarover eerst graag spreken met lezers. In de Haere kwamen tot mijn grote blijdschap veel mensen en na die avond besloot ik door te gaan, niet vermoedende dat het zo lang zou duren. Dit is alweer de 272ste. Er is veel veranderd in mijn leven in al die jaren. Mooie en heel verdrietige dingen.

Mooie dingen zoals: kinderen die zelfstandig het geloof ontdekten en een levende relatie met hun Schepper kregen; kinderen die zijn gaan trouwen; het krijgen van kleinkinderen; gesprekken met mensen over mijn columns; een bijbelstudieclub naar aanleiding van deze column. Ik werd de eerste Raalter dorpsdichter,deed jarenlang vrijwilligerswerk bij de Heinose Kabel tv, later RTVRaalte…Maakte mooie schilderijen en beelden en leerde fotograferen… prachtig omdat allemaal te mogen meemaken. Dankbaar voor de kracht die ik kreeg om zo de van God gekregen gaven te kunnen gebruiken.

Maar er waren ook verdrietige dingen, zoals: veel te vroeg afgekeurd voor het werk; kanker met uitzaaiingen, een echtscheiding, een bijna mislukte openhartoperatie en een te vroeg geboren kleinkind dat in de armen van mijn dochter overleed. Het lijkt wel net het echte leven waarin ik me bevind. Het leven van alle dag.

Maar er is ook iets ongewijzigd. Dagelijks dank ik de Here God voor de nieuwe dag. Dagelijks bid ik voor zegen en mijn dagelijks brood. Dagelijks vraag ik vergeving voor dingen die verkeerd zijn geweest.

En ik merkte dat God erbij was in moeilijke en mooie tijden. Hij bleef mij omringen met Zijn trouw, liefde en Geest. Diep in mijn hart voel ik dat… dag in, dag uit… en ik merkte het in het ziekenhuis en bij heel verdrietige dingen die ik meemaakte…

Hij gaf mij de kracht om de column te schrijven, nooit verzuimde ik. Maar, en dat vind ik nog veel belangrijker, nooit kreeg ik er met iemand ruzie door. Als er iets was, werd dat uitgeschreven of uitgesproken in liefde en harmonie met respect voor elkaar..

Laten we ons dat voornemen in 2017… met elkaar omgaan in liefde en met respect en wat mij betreft ook in liefde voor God die ons maakte.

Als je wilt reageren? Klik dan hier om een e-mail te sturen