26ste jaar FEBRUARI COLUMN, Benne Solinger

Natuurseries overspoelen de televisieschermen en trekken veel kijkers, de BBC-serie Africa bijna 2 miljoen. Daarvoor keken er ook naar Frozen Planet en Earth Flight heel veel mensen. Later was Planet Earth veruit het best bekeken programma op prime-time. En de BBC gaat door, wie zag nog geen beelden van Blue Planet 1 en 2 over de grote oceanen.

Ook ik kijk er met verbazing en ontroering naar. Het lijkt wel hoe dieper je de oceaan in duikt hoe meer kleuren je tegenkomt. De veelkleurigheid en veelvormigheid houden niet op. En wat me nog het meest treft is dat die dieren met elkaar communiceren. Dat ze voor elkaar zorgen, maar vaak ook georganiseerd eten zoeken. Het is een volledig nieuwe wereld die opengaat.

Het koraal, in al zijn varianten, laat ieder jaar enkele dagen achter elkaar, precies als de temperatuur van het zeewater goed is en de stroming perfect, ’s avonds tegelijk allemaal eitjes en sperma los. In een grote waas worden die met de stroom meegevoerd om zich elders weer neer te zetten om een nieuwe leefwereld te stichten. Vissen weten dat en zwemmen mee… Er waren prachtige beelden van…. Het steekt allemaal zo prachtig in elkaar, het vult elkaar allemaal zo fantastisch aan.

Ja zul je zeggen, maar het gaat er ook keihard aan toe. Het is soms meedogenloos. Dat klopt, helemaal mee eens. Het is soms schokkend om te zien. Het is hard geworden, net als in de mensenwereld, al houden dieren zich gelukkig nog wel aan regels en doden uitsluitend om te kunnen eten.

Maar als je, ondanks dat, let op de geweldig mooie manier waarop de voedselketen in elkaar zit. Hoeveel plankton er is en hoeveel vissen er zijn, hoe zeerobben hun eten vinden, maar ook de blauwe vinvis, de orka of het zeepaardje. En als je ziet hoe er vissen zijn die een aambeeld zoeken om een schaaldier te openen zodat ze die kunnen eten.

Als je ziet op welke manier vissen eitjes bevruchten, hoe ze eitjes op beschermde plekjes neerleggen zodat ze veilig vers zuurstofrijk water langs die eitjes kunnen waaieren. Als je ziet hoe haaien, dolfijnen en walvissen voor hun kinderen zorgen, dan kan het niet anders dan dat je moet denken aan een wonderbare onderwater wereld.

Ik kan eerlijk gezegd met de allergrootste inspanningen en denkkracht absoluut niet begrijpen dat zoiets geordends, zoiets schitterends zomaar uit zichzelf, zonder ingrijpen ontstaan is.

Ik kan me wel voorstellen dat er een geweldig GROTE en STERKE KRACHT is die hierover nagedacht heeft, die alles zo mooi passend in elkaar heeft gezet. Een onbegrijpelijke, maar wel een creatieve en zeer ingenieuze kracht. Ik lees Genesis 1 in de Bijbel en lees dat God sprak en dat Hij daarmee hemel en aarde schiep, mens en dier en dat Hij toen het klaar was er naar keek en zag dat het goed was. Ik weet niet wat jij doet als je dat leest of hoort, maar Ik buig mijn hoofd en eer Hem.

Hartelijke groeten, Benne Solinger en wil je reageren? Dat kan! Klik hier om een e-mail te sturen.

Comments are closed.