IN MEMORIAM RINY SPOELSTRA (weduwe van Dolf Solinger) mijn moeder

Ook al is je moeder heel oud, ook al kun je al jaren niet met haar spreken, toch is er een innige verbinding met haar. Ze heeft je gedragen… 9 maanden lang (meestal). Ze heeft je liefdevol grootgebracht en verzorgd (meestal). Ze heeft je opgevoed, haar genen doorgegeven. Ik ben haar “moeke” gaan noemen, later moeke Riny en nog weer later, toen er kleinkinderen waren: oma Riny.. En in de loop der tijd ontdek je bij jezelf veel van haar leuke, rare, gezellige, creatieve, maar natuurlijk ook haar minder leuke karaktertrekjes. Je zag haar in zoveel fases van haar leven…
En op het moment van overlijden word je er extra bij bepaald.
18 januari 2017 was het zover. Mijn reactie op overlijden, is het vastleggen in een gedicht, ik deed dat bij mijn vader, bij Manuël (kleinzoon, deze pagina heb ik helaas moeten verwijderen van mijn dochter) en nu dus ook bij haar. Ik start met het kleine Moederdag gedichtje dat ik maakte in 2009 als dorpsdichter van Raalte. Maar over je eigen moeder is er natuurlijk heel wat meer te vertellen. Leuke en helaas ook minder leuke dingen. Ik snapte de opmerking van haar zus Betty heel goed, zei tegen mij: “wat erg, ik zal haar missen, wat hield ik veel van haar, ook al was het een vrouw met een handvat..” en dat was ze……dus:
MOEKE RINY

Oh liefste aller mensen ik groeide ooit in U.
U maakte mij een kind toch, dat leeft in vrijheid nu!
Ik dank U lieve moeder voor dit zo mooi geschenk.
En wat er ooit gebeuren zal,
U bent het, waar ik aan denk.

al konden we vaak lachen
en hadden we plezier,
lieve moeke Riny,
er is meer
te vertellen hier.

Riny
mijn rare, lieve ma..
met fratsen,
goed bedoeld wellicht,
heb je soms, bij anderen,
ook schade aangericht.

Het uiterlijk leek heilig,
want stond het je niet aan,
dan zei je er,
ongevraagd,
iets over..
was vaak niet fijn
toch heb je dat gedaan.

Vrienden of vriendinnen,
ze waren niet snel goed
en ja jij wist precies,
voor ons,
hoe het allemaal
wel moet.

Het geloof
dat gaf je aan ons door,
net als mijn vader Dolf,
maar er was ook wel
veel verschil:
Soms was het luchtig,
soms zwaartillend,
soms heel streng,
‘t was goed bedoeld.
en ging heel ver:
Ik werd zelfs naar
3 leiders van
jullie kerk
vernoemd.

Jij, lieve moeke Riny,
je cijferde je lang weg,
zo kon jouw Dolf
de ruimte nemen,
die hij zo heel graag kreeg,
waardoor hij
veel uithuizig was en
zijn gaven aan werk,
kerkenraad en besturen gaf.
En jij bleef bij ons thuis,
vaak eenzaam
deed trouw je taak
en vond dat best heel naar
vertelde je me ooit,
dat heeft me diep geraakt.

Vrijwilligerswerk
dat deed je trouw,
en al was jij wel naïef…
als je merkte
dat je werd misbruikt,
liet je niet met je spotten
en als het echt zo moest,
dan gaf je er de brui aan
dan werd je even woest.

Ik lijk op jou,
mijn vreemde ma,
denk daar vaak over na..
Al doende merk ik tegelijk:
Er was ook nog een pa…
Dat maakt het
vaak nog moeilijker,
van beiden heb ik wat
ik probeer er mee te leven,
en ja… dat valt mij zwaar,
al ben ik een lieve jongen,
ook ik ben wel wat raar.

In deze tijd, ik zeg je dat,
leven er veel mensen mee.
Zelfs vrienden,
van heel lang geleden
vertellen mij
dat ze ‘ons’ moeder Rien
niet snel zullen vergeten.

We wonnen vele prijzen
op Koninginnedag.. omdat,
wat er in Ilpebeanka*
werd gemaakt,
erg artistiek
en heel bevallig was.

Dat laatste zag je later terug
In die paradijselijke tuin,
jouw lieveling,
met kleur en pracht,
je werd er blij van,
de buren ook
en dat gaf
je veel kracht..

Ik kwam niet vaak,
maar als ik kwam
heb ik met je gezongen,
geknuffeld en gebeden,
je snapte het niet meer,
kon zelfs niet terug
naar je verleden.

MAAR:

Je moeiten zijn nu over,
Rien.
Je bent van zonden vrij.

Doe de groeten aan mijn
vader Dolf,
die je zo heel lang hebt gekend
maar ook aan
(achter) kleinzoon
Manuël
, (25-01-2016 – 25-01-2016)
die mooie lieve vent.

Je zoon Benne

Ilpebeanka* ILse, PEter, BEnne, ANnelies, KArin zo heette ons huis waar mijn ouders gewoond hebben van 1957 t/m 2007)Dolf en Riny weer samen, beeldhouwwerk dat ik voor hen maakte….

Comments are closed.